Bu kitapta düşünce tarihi üzerindeki odak, kısmen, eğitim tarihini, ‘büyük adamlar’a dayalı bir yaklaşımdan uzaklaştırarak düşünceler ve inançlar üzerinde teknolojik, ekonomik, sosyal ve politik etkilerin belirleyici olduğu bir yaklaşıma taşıma girişimidir. Yazarlara göre, eğitim tarihi kitaplarının çoğu, düşüncelerin ortaya çıktığı genel tarihsel bağlamı yeterine dikkate almadan, düşünceleri ve inançları, bir ünlü düşünürden diğerine oldukça kolay bir biçimde taşımıştır. Eğitim tarihi geçmişte sadece büyük düşünürlerin hikayesine değil aynı zamanda kurumların tarihine de çok fazla yoğunlaşmıştır. Örneğin, bu kurumları oluşturan ya da onları dönüştüren toplumlardaki değişimin incelenmesi yerine ‘Üniversitenin Doğuşu’ gibi konular daha fazla ele alınmıştır. Gerçekte on ikinci yüzyıldaki Paris ve Oxford üniversitelerinin yirminci yüzyıl yüksek öğretimiyle ortak noktası oldukça azdır. Batı Eğitim Düşüncesi Tarihi, bireylerin katkılarını göz ardı etmeksizin değişimin nedenlerini araştırmaktadır. Birçok tarihçi, kendi ülkesinin tarihini bilmeyen bir bireyin daha çok hafızasını kaybetmiş bir kişiye benzediğini ileri sürmüştür; bugünümüze anlam verebilmek ya da en azından bu noktaya nasıl geldiğimizi bilmek için geçmişin bilgisine ihtiyaç duyarız. Bunun aynısı eğitimle ilgilenen herhangi bir kişi için de geçerlidir: Bir eğitim sisteminin zaman içinde nasıl geliştiğini bilebilirsek ancak o sayede eğitim sisteminin birçok özelliğine anlam verebiliriz. Bir eğitim sisteminin zaman içerisindeki gelişiminin bir kısmı, eğitim kurumlarının nasıl değiştiğinin hikayesidir ancak eğitim düşüncesinin nasıl geliştiğini anlamanın önemi de yadsınmamalıdır.
