Yeşilçam, izleyene, yazana siyah beyaz bir huzurdur. Filmler renkli olsa da siyah beyazdır o dünya. Grisi yoktur pek. İyiler kötüler, zenginler fakirler, sevenler sevmeyenler, güçlüler zayıflar… Siyah ve beyaz kadar zıt karşıtlıklar… Ama huzurdur işte Yeşilçam’ın bendeki tezahürü en çok. Siyah beyaz huzura bir saygı duruşudur yazılan tüm satırlar. Saygı duruşu için hepinizi sayfalara davet ediyorum. Ama bilinen bir saygı duruşundan farklı olarak ayakta değiliz, yazlık sinemalardayız. Tahta sandalyelerde oturuyoruz. Elimizde çekirdek ve gazoz… Öyle farz edin işte kuzum… Herkes yerini alsın, perde açılıyor… *** Ayşe Havva Geyik, Yeşilçam filmlerinin göz kamaştıran ışığıyla büyümüş bir sinemasever. Ancak… Yeşilçam’ı izlemekten öteye geçmiş ve yoldaşı olmuş bu filmlerdeki karakterlerin. Kimi zaman tahta bir bavul hazırlayıp mahallelerine yerleşmiş. Yeşilçam filmlerini, saygıyı daima ön planda tutarak, objektif bir bakış açısıyla ama amatör izleyici ruhundan kopmadan, dönemin toplumsal gerçekleri ve etkileriyle ele almış. Sadece Yeşilçam’ı değil, yakın dönem tarihi anlamlandırmak bakımından da kıymetli bir kitap!
