Şimdi iki yetimi mi anlatmak tüm mesele. Her zaman güneşin doğması ilgimizi çekmez mi bizim. Tabi birde iki yetimin aşık olması. Sahi siz yetimken hiç âşık oldunuz mu? Ya da annenizi bembeyazlar içerisinde hayal ettiniz mi? İlk sevgilinizin adını hatırlıyor musunuz? Benim ilk sevgilim annemdi. Yetimlik zor meseleymiş doğrusu. Şimdi hayal et işin yoksa annene mi ya da babana mı daha çok benziyorsun diye. Kader işte, bazen sima olarak benzemese de insana yazgısı olarak benzermiş. Haydi, içinde ne varsa; aradıklarına, beklediklerine ve özlediklerine kavuşma vakti. Hatta yarım kaldığımız bazı şeyleri bu kitapla tamamlama vakti. Zaman akıp gitmekte iken bu kitap senin aziz hatırana sahip çıkacak. Bazen bu kitabın sesini bir Yetimhaneden bazen de Ulucanlar Cezaevinden duyacaksın. Zaman bize, geçmiş ve geleceğimiz arasındaki tren yolculuğundan haber verecek. Kimine acı, kimine suskunluk katarak. Zaman geçiyor şimdiden. ‘Sen kendini aramaktan vazgeçmediğin gibi’ Kaç yaşında olursan ol ya da kim olursa olsun, birde yetimken bulmak vardı kendini.
