Euripides (MÖ y.484-406): Atina’nın yetiştirdiği üç büyük tragedya şairi arasında en fazla eseri günümüze ulaşan sanatçı olarak özel bir yeri vardır. Bu özelliği şenliklerde Aiskhylos ve Sophokles kadar birincilik ödülü kazanmamış olsa da halk arasında daha çok beğenilen bir şair olmasına bağlanır. Euripides’in kahramanları insana özgü zayıflık ve kusurları taşırlar, yaşadıkları trajediler de bu kusurları ile vazgeçemedikleri tutkularından kaynaklanır. Euripides çağdaş tiyatroya en yakın eserler veren klasik ozan veya modern ozanların ilki sayılabilir. Heraklesoğulları’nın Peloponnessos Savaşı’nın ilk yıllarında yazıldığı ve savaşın dördüncü yılı olan 427’de sahnelendiği tahmin edilmektedir. Euripides bu eserinde savaşın doğurduğu etik sorunlar hakkında düşüncelerini sahneye taşımış, yurttaşlarının yurtseverlik duygularına seslenmiştir. Eserde bir kentin kendisine sığınanlara karşı ne yükümlülükler taşıdığı, esirlere nasıl davranılması gerektiği gibi konulara da değinilmiş, ayrıca bir bireyin ait olduğu toplumun yararına kendini feda etmesi veya kurban edilmeye gönüllü olması yurtseverlik belirtisi olarak yüceltilmiştir.
