Hayati Sır kalemini eline aldı. Defterini açtı. Ve o ilk kelimeyi yazdı. ‘Masumiyet’. “Her çocuk masumdur.” diye yazdı sonra da. Ve diğer kelimeler... Hayati Sır’ın yazdıklarını okumaya başladılar. Yazdığı kelimeler. Defterinde canlanıyor ve bir kuş gibi. Gökyüzüne uçuyorlardı. Çocuklar kendilerini. Birbirlerini. Gökyüzüne bakarak okuyorlardı. “Ey çocuk kelimeler. Size yıllar öncesinden söz verdim. Sizi kötü anlamlardan koruyacağım. Gece ne kadar kararırsa kararsın. Hep sabah duygusuyla yazacağım. Yazarken sizi. Kelimeleri hiç incitmeyeceğim. Ve sizinle birlikte yazdıklarımızı her kim okuyorsa kitaplaşınca. Korkusuzca. Ümit içinde. Birbirlerine gülümseyerek... Hayata sıkıca tutunacaklar. Neşe içinde mutlu bir hayatları olacak hepsinin.” Yeryüzünün bütün güzel kelimelerini yazalım defterimize. Kuş, balık, bulut, ceylan, yıldız... Ne varsa canlansınlar. Bütün karanlıklar ışık içinde kalsın. Ve bir daha karanlık hiç olmasın. Hayati Sır ve çocuk kelimeler hep birlikte mutlu bir hayat sürsünler. Ve defter sizde artık. Gökyüzü denizlerinde. Yazarak canlandırın bütün kelimeleri. Sizin hikâyeniz başlasın. Kelimelerin hayalcisi siz olun.
