İran’dan, Anadolu’dan çıkan İstanbul, Mardin, Necef ve Mekke’de kesişen idealist hayatlar! Yüzyıllardır bitmeyen Kerbelalardan çıkış arayanlara; İslam tarihi Kerbelalarla doludur. İlk Kerbela Hz. Hüseyin ve 70 yoldaşının Dicle nehri kenarında susuz bırakılıp şehit edilmeleriydi belki. 1400 yıldır iktidar mücadelelerinde onlarca defa Kerbelalar yaşandı. Zalimlerin çoğu defa adı Müslüman adı idi. İktidar hırsı gözlerini bürüyenler Allah, Peygamber, hak, hukuk tanımamışlardı. Kadın, çocuk, ihtiyar, mazlum dememişler, Müslümanlara zulmetmişler, katletmişler, yerlerinden yurtlarından sürmüşlerdir. Son iki yüzyıldır Kerbelalar şekilde değiştirmiş, sömürgeci batılılar mazlum milletlerin zenginliklerini, emeklerini sömürmek için, onları önce kişiliksiz bırakmışlar dinlerinden uzaklaştırmışlardır. 20. yüzyıl başında Osmanlı hilafetinin yıkılması sonucunda Müslümanlar sahipsiz kalmıştır. Bağımsızlığını kazanan ülkelerin başındaki Müslüman kukla yöneticilerle Kerbela zulmü devam ettirilmiştir. Kerbela’dan çıkış, yeniden kendine gelme, yeniden İslam’a teslim olma, çok çalışma ve batıyla mücadele edebilecek maddi güce kavuşmayla mümkün olabilecektir. Yoksa, her güç bende diyen zalim, zayıf bulduğu mazlumları her yakaladığı Kerbela’da aç, susuz bırakacak, katledecek, yerinden yurdundan edecektir.
