PUT SÛRETLERİ İÇİN İnsan, yaratılış gayesine ve Allah’ın adalet düzenine gittikçe daha çok yabancılaşıyor. İnsan, artık akl-ı selim, kalb-i selim ve zevk-i selim fıtrat üçgeninin kalbindeki mahiyetinden çok aklı tüketim, kalbi rezalet ve zevki sefalet kuyularında debeleniyor. İnsan, güzeli arama peşinde mutlak güzelliği idrakten yoksun, kendi varlığının deruni ilminden kopuk yaşarken her gün etrafındaki putlara giderek alışarak kalbine dönmeyi unutuyor. Bir başka ifadeyle insan hakikat karşısında gafil, güzellik karşısında alil, insaniyet karşısında ise zelil üzerine nice pisliklerin yağmasını bekliyor. İnsan, Yüce Allah’ın zerreden kürreye kadar her varlığı en güzel şekilde yaratma ilmini unutup kendine yeni varlıklar edinip bunları put haline getirdikçe bu gaflet ve hıyanet uykusuna Melâmî bir tavır gerekiyor. Madem insan kendini kınamak için bu kadar cesur değil, onu buna sevk etmenin şiirsel bir yolu varsa bu kitap bu insiyak ve hassasiyetle yazıldı. Birinci kısım imgesel boyutlara daha fazla yaslanarak insanın karanlık dehlizlerindeki kaosu çok parçalı bir biçemle ironik bir havaya büründürme yolunu takip etmektedir. İkinci kısım ise birinci kısımdaki bu ironik ve imgesel örüntülerin bireysel ve toplumsal düzeydeki fotoğraflarından müteşekkildir.
