Türkiye'nin devlet kimliği, 29 Ekim 1923 tarihinde Türkiye Cumhuriyetinin kurulmasından bu yana Türk dış politikasının ayrılmaz bir parçası olmuştur. Son dönemde Türkiye'nin geleneksel Batı yanlısı devlet kimliği ve Batı yönlü dış politikasına alternatif olarak sunulan Osmanlı tarihsel mirasıyla ilişkilendirilen İslami yaklaşımı dış politikanın iç siyasileşmesi olarak görmek mümkün gözükmektedir. Bu tezin devlet kimliği kavramıyla uyumlu olarak, AK Parti döneminde Türkiye’deki iç faktörlerin yanısıra, uluslararası sistem / dinamikler de değişime uğramıştır. Söz konusu iki faktörün değişime uğraması nedeniyle, Türkiye’nin devlet kimliği, çıkarları ve dış politikası da değişmiştir. Bu kapsamda, söz konusu tez, yeni devlet kimliğini Orta doğululaşmış Merkez Ülke / Osmanlı İmparatorluğu’nun Mirasçısı olarak tanımlamaktadır. Türkiye’nin yeni devlet kimliğinin bu ülkenin İsrail’le olan ilişkilerini analiz etmek için önemli bir çerçeve sunduğu düşünülmektedir. 1990’lı yıllarda iki ülke arasındaki ilişkiler zirve noktasına ulaşmış ve bu dönemde ilişkiler "stratejik ilişki” olarak nitelendirilmiştir. Bununla birlikte, Ortadoğu’da iki ülkenin yararına fırsatlar sunmasına rağmen, bugün böyle bir ilişkinin varlığından söz etmek olası gözükmemektedir. Bu noktada, Türkiye'nin devlet kimliğinin kritik ve belirleyici bir rol oynadığı değerlendirilmektedir. Bu itibarla, Türk dış politikası da yeni devlet kimliğinin etkisi altında bulunmaktadır. Devlet kimliği, 1950 yılının Ocak ayında tesis edilen devletlerarası ilişkileri açıklamada önemli bir faktör olarak öne çıkmaktadır. Bu eser tarafından ortaya konulan devlet kimliği tanımı doğrultusunda, Türkiye’nin değişen devlet kimliğinin İsrail’le olan ikili ilişkileri de değiştirdiğini bu bağlamda, yapılan çalışmanın, Türkiye-İsrail ilişkilerinde gelecekte yaşanacak gelişmelerin, devlet kimliği perspektifinden daha kapsamlı ve iyi bir şekilde anlaşılmasına katkıda bulunacaktır.
