Adrian Johnston bu titiz çalışmasında Slavoj Žižek ile eleştirel bir diyalog kurar. Johnston yirmi birinci yüzyıla uygun bir metafizik bulabilmek için on dokuzuncu yüzyılın Alman İdealistlerine dönmek hususunda ustası ile hemfikirdir. Fakat tam da özgün bir filozofun yapabileceği şekilde Žižek’ten henüz başlangıç noktasında ayrılır: Arzunun ve hareketin kökenine yerleştirilen “boşluk” reddedilmelidir. Žižek’in kuantum fiziğine ve Lacancı psikanalize ayrıcalık tanıyan düşünsel stratejisi, Hegelci mantığın olumsuz boşluğu etrafında dönüp dururken; Johnston düşüncenin yönünü yaşama doğru çevirmek gerektiğini düşünenlerdendir. Felsefeyi biyolojiyle ittifak kurarak zenginleştiren bu düşünce; doğaya, yaşama ve gerçeğe hakkını vererek Marksizme şimdinin ihtiyaç duyduğu politik güçler bahşetme potansiyeline sahiptir. Zaten Johnston’u Žižek’le tartışmaya iten temel saik Hegelciliği çağdaş sol materyalizmi güncellemeye yarayan bir araç olarak yeniden düşünme gerekliliğidir. Yeni Bir Alman İdealizmi biyoloji, nörobilim, psikanaliz ve politik teoriyi harmanlayarak köklü bir geleneği temellerinden sarsan güçlü bir metin.
